دور شدن از دنیای مجازیمون یا  دنیای کودکی چقدر سخته... هر چه قدر به دنیای واقعیت یا همون دنیای آدم بزرگا نزدیک میشیم خستگی دو چندان تری رو احساس می کنیم. دنیای قایم موشک کجاست ؟زمانی دوست داری قایم شدن رو کنار بذاری و از پشت دیوار بیای بیرون اما وقتی میای بیرون تازه می فهمی قایم موشک چه لذت غیر قابل وصفی داشت... چه کنم که هممون برای بزرگ شدن باید بیایم بیرون ...برای دوست داشتن
گاهی اوقات با خودم فکر می کنم که واقعا تو این دنیای مجازی چی می خوام ؟!!! اینجا چیکار دارم و دنبال چی می گردم ؟ آیا صرفا یک لحظه فرار از دنیای واقعی و یک رابطه مسکنی ؟ اینجا آدمهای زیادی هستن. مثل دنیای واقعی. البته خیلی دوست داشتنی تر. چون فقط خوبی هاشون اینجاست. اما اگه بخوای بدی هاشون رو هم ببینی کافیه پاتو از اینجا بگذاری بیرون . اینجا همه کتاب می خونن . خوش تیپن . روشن فکرن. تو سرزمین ناتینگهام و قله های آلپ به دنیا می یان. عاشق پیشه هستن و هیچ حرفی از کثیفی های دنیا نیست. اینجا همه خوبن. نه رادیکالها هستن و نه ... هیچکی به عقاید مذهبیت کار نداره و به خاطر افکار چرتت سرزنشت نمی کنه . اینجا همه میانه رو هستن. همه قربون صدقت می رن و هیچکی زیرآبت و نمی زنه. از هر کی کمک بخوای بهت نه نمی گه و همه اعضای یک گروه مثل اعضای یک خونوادن. ولی ...
ولی اینجا هم بهشت نیست ... اینجا هم بدی های خودش و داره . همه با شخصیت مجازیشون زنده ان و افکارشون ممکنه فرسنگها ازون دور باشه. اینجا می تونه بهشت آدمهای شکست خورده و ضعیف باشه. کسایی که توی عشق شکست خوردن یا همیشه تو کارشون یک آدم ساده و بدرد نخور بودن. هیچکی نمی تونه واسه یک لحظه تحملشون کنه و یا انقدر بی ریختن که فکرش رو هم نمی تونی بکنی. اینجا می تونن عوض شن و طعم شیرین کسی بودن رو بچشن . مدیر بشن. معاون بشن. نظر بدن و فخر بفروشن . برنده جایزه زیبایی بشن و پسرها رو تحویل نگیرن . کتابهای لنین و مارکس و نقد کنن و اندر باب جملات شریعتی و سروش اظهار نظر کنن . خلاصه کارهایی رو انجام بدن که عمراً مالش هم نیستن . خب اینم یک جورشه دیگه .
به هرحال همه این دلیل ها یک حس مشترک داره . حس فرار . فرار از هر چیزی یا هر دلیلی. فرار از دنیای واقعی حتی برای یک لحظه . فرار از کمی ها و کاستی ها. فرار از ضعیف بودن ها و حتی مهم بودن ها. فرار از امضا کردن پای صورت وضعیت پیمانکار عصبانی و یا فکر کردن به اینکه آرموتور رو کیلویی 1370 تومن خریدی و حالا شده کیلویی 650 تومن . اینجا یکی دیگه هستی. نه ضعیف . نه قوی . نه یک آدم ضعیف به درد نخور و نه یک مدیر پروژه موفق.هرچی اونور بودی واسه خودت بودی . اینجا دنیای مجازیه و کسی نازتو و واسه یک امضا نمی خره و واسه کامنت گذاشتن پول در خونت نمی فرسته. هیچکی موهای کم پشتت و به روت نمی باره و هیچکی از بوی ویسکی و سیگار دهنت حالش بهم نمی خوره. هیچکی به کتاب های تو کتاب خونت گیر نمی ده و بهت نمی گن مرتد ... اینجا می تونی نفس بکشی و واسه یک لحظه راحت باشی. از همه چیز و همه کس ....

داره طولانی می شه . اجازه بدین بحث و جمع کنم .
اینجا هر کس دنبال چیزی می گرده که تو دنیای واقعی نداره یا ... به قول لنین انسان فقیر خدایی غنی داره . می شه گفت هر چی دنیای واقعی ما کوچکتره دنیای مجازی مون بزرگتر می شه . تا جایی که می بینیم دوستای مجازیمون روز به روز بیشتر می شن و از کنار دوستای واقعیمون با یک سلام زورکی جلوی در پارکینگ ، به سرعت رد می شیم . آیا فقط این ثمره دنیای مجازیه؟ دور شدن از دنیای واقعی ؟ بدست آوردن دلهای مجازی و شکستن دلهای واقعی ؟
خدای من ....

نظرات شما عزیزان:

ساره

ساعت1:32---30 تير 1397

خیلی قشنگ بود مه شیدم
پاسخ:,میسی گلمممم لطف داری

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: